When your heart speaks, take notes
|
When your heart speaks, take notes
|
Tuinieren is één van mijn favoriete manieren om mijn vrije tijd door te brengen. Door in de tuin te werken en me af te stemmen op de natuur, door 'bewust te tuinieren', heb ik enorm veel geleerd. Ik heb het gevoel dat het een vorm van therapie kan zijn. Het leert ons omgaan met enkele belangrijke aspecten van het leven. Veel aspecten van een mensenleven worden weerspiegeld in de natuur – en dat is uiteraard niet verwonderlijk.
In de eerste plaats helpt tuinieren - en vertoeven in de natuur in het algemeen - om de schoonheid om je heen werkelijk te zien. We zijn het merendeel van de dag verzonken in onze gedachten. Wanneer we naar de natuur kijken, gebeurt dat vaak vluchtig. We zien een mooie boom – als we hem al opmerken- maar kijken niet echt. We verliezen snel onze interesse omdat we er al gauw de term ‘boom’ op kleven en niet verder kijken dan dat. We zien de schoonheid van die unieke boom niet écht. Vertoeven in de natuur helpt je om bewust te worden van deze neiging om de dingen te classificeren en benoemen, en hoe dit je afsnijdt van zoveel moois. Het doet me denken aan de volgende uitdrukking: ‘Het verschil tussen onkruid en een bloem is oordeel’. Dat wat geclassificeerd wordt als onkruid, is het etiket dat wij er als mens hebben opgeplakt. Wanneer je echter het etiket laat vallen, kan je werkelijk gaan kijken naar wat er rond jou leeft. Bekijk bijvoorbeeld een paardenbloem eens echt. Bekijk die ene, unieke bloem. Kleef er geen term of woord op (‘onkruid’), want dan wordt ze een concept en zie je ze niet meer. Laat daarentegen je vermogen groeien om de unieke levensvorm van die ene bloem te zien. Het in leven zijn van die ene bloem. Kan je je daarvan bewust zijn wanneer je ernaar kijkt? Door op die manier in contact te treden met de natuur, besef je dat je omringd bent met leven. Wandel door je tuin en word je bewust van de rijkdom aan leven die er aanwezig is. Krijg voeling met de schoonheid van alles wat in je tuin aanwezig is, ongeacht het etiket. Heet alles welkom, elke levensvorm. Elke plant, insect en vogel. Allemaal deel van deze wereld. Het kan je vullen met een gevoel van vreugde. Waarom? Omdat het je herinnert aan het pure in leven zijn van jezelf! In de tuin worden we al snel geconfronteerd met onze behoefte aan controle. In de natuur zijn de dingen steeds in verandering. Er is een harmonie en orde, maar deze is steeds in beweging. Het is de orde van verandering. De natuur nodigt je uit om mee te gaan met deze beweging. je kan bepaalde taken plannen zoals het opkweken van zaden of het snoeien van struiken, maar bent altijd afhankelijk van de grillen van de natuur. Droogte, storm of andere onvoorziene omstandigheden loeren steeds om de hoek. In de natuur is bovendien nooit iets werkelijk ‘af’. De cyclus van groeien en afsterven blijft steeds doorgaan. De natuur kan je niet zomaar je regels opleggen. De natuur leert je om mee te bewegen met de stroom en los te laten, want alleen zo kan je er werkelijk van genieten. Een boodschap die eigenlijk geldt voor zowat alles wat we tegenkomen op ons levenspad. Ook voor het kweken van geduld is de natuur een wijze leermeester. Er kan een behoorlijk lange periode zijn tussen het planten van zaden en het zien van resultaat. Tuinieren leert je om niet meteen de vruchten van je daden te hoeven plukken, geduldig te zorg te dragen voor wat je wil laten groeien en tegelijk te vertrouwen in het resultaat. Dat staat in schril contrast met het verlangen naar onmiddellijke behoeftebevrediging in onze huidige maatschappij. Het resultaat wordt bovendien bereikt met ‘trial and error’. Je probeert iets, het mislukt. Je probeert nog eens, het mislukt opnieuw. De derde keer lukt het misschien wel. Een oogst mislukt, een plant sterft af. In de natuur en in het leven verlopen de dingen niet rechtlijnig. Tuinieren leert je om te gaan met frustratie en falen, verlies en teleurstelling. Het leert je om mee te bewegen met het positieve en negatieve, met leven en dood, en om deze cycli als natuurlijke bewegingen van het leven te zien. Maar het leert je ook dat doorzettingsvermogen loont! In de loop van de tijd heb ik meer en meer ontzag gekregen voor de veerkracht van de natuur. Takken kunnen gesnoeid, gebroken, bevroren of verdord zijn. Steeds blijft het leven terugkeren. Stormen, droogte en andere moeilijke periodes zorgen ervoor dat planten net diepere wortels groeien en sterker worden! Met alle wonden erop en eraan blijft de plant haar weg zoeken. Een mooi voorbeeld daarvan is de foto onderaan deze blog. Zelfs op de straat, tussen de stenen door, zijn er dappere planten die zich niet laten verdringen en blijven kiezen voor het leven. Ik heb enorme bewondering voor die kracht. We kunnen net als de natuur, ondanks onze wonden, steeds blijven groeien en opnieuw starten. De natuur leert ons dat er altijd hoop is. De natuur leert ons ook om tijd te nemen om op onszelf terug te plooien en de batterijen op te laden. Net als een bloem ervaren we momenten waarin we openbloeien en open staan voor de wereld in al het moois dat we zijn, en ook momenten dat we ons net als de bloem sluiten en terugplooien op onszelf om uit te rusten, te herstellen, te reflecteren. We moeten onthouden om te bewegen zoals die bloem, soms open en soms toe. Het is de beweging van de natuur. Carl Jung stelde dat de hoogste bomen ook de diepste wortels hebben. Voor mij betekent dit - onder andere - dat we om te kunnen groeien en bloeien, ook in contact moeten komen met de moeilijke, donkere plekken in onszelf. En ook daarbij helpt de natuur ons. In het omgaan met moeilijke emoties zoals woede en verdriet kan de tuin een goede compagnon zijn. Wanneer ik emotionele pijn ervaar, ga ik graag met mijn handen in de aarde wroeten. Het is een manier om emoties (of gewoon de overprikkeling van de drukte van de dag) te kanaliseren. Je kan er bijvoorbeeld voor kiezen om bij je verdriet te blijven en jezelf toe te staan om het te voelen wanneer je in de tuin vertoeft. Sta jezelf toe om in contact te komen met het leven in je tuin. Zo kan je je ervan bewust worden dat je veel méér bent dan alleen deze emoties. Dat helpt om ze te dragen. Misschien wil je zelf graag bloemen zaaien of uitplanten om vanuit deze emotie symbolisch iets nieuws te laten groeien. Je kan letterlijk zien hoe vanuit moeilijke ervaringen nieuwe dingen kunnen ontstaan. Je kan ook stil staan bij datgene wat je in jezelf wil laten groeien. Welke wijsheid kan je laten bloeien vanuit je emotionele pijn? Welke eigenschappen wil je meer ruimte geven? Want, zo leert da natuur: wat we onze zorg en aandacht geven, groeit!
3 Comments
|