Een voorsmaakje uit mijn boek 'Tot rust komen in hoofd, hart en leven'

De kunst van het lanterfanten

Ik heb de laatste jaren de waarde ontdekt van nietsdoen. Zelf noem ik het graag lanterfanten. Het is een enorme uitdaging voor mij om niet met iets bezig te zijn en geen doel of taak voor ogen te hebben. Ik word dan snel overvallen door een zinloos gevoel en onrust. Toch heb ik mezelf gaandeweg aangeleerd om deze onrust zo nu en dan te verdragen en vol te houden met nietsdoen. Gewoon met een kop thee in een stoel zitten zonder er een mindfulnessoefening van te maken. Of gewoon een paar uur in het weekend leeg laten, uren die ik niet tracht in te vullen met to do’s of zogenaamd zinvolle activiteiten.

Het lanterfanten volgt bij mij meestal een bepaald patroon. Eerst is er de onrust en het verzet van mijn geest: ‘Maar ik moet toch iets zinvol doen! Er is nog zoveel te doen! Dit is gewoon weggegooide tijd.’ Dan kan ik haast niet stilzitten. Na verloop van tijd zakt dit protest – al dan niet met behulp van iemand om me heen die me geruststelt en zegt dat het oké is om eens een keer niets te doen.

Uiteindelijk ontstaat er een soort van rust en stilte in mij. Een stilte waar ik werkelijk van kan genieten en die een gevoel van opluchting geeft. Dan kan ik een tijdje zitten staren en gewoon zijn.
Vanuit deze leegte borrelen er vaak nieuwe verlangens op. Verlangens die aansluiten bij wat mijn geest en lichaam echt nodig hebben, eerder dan ideeën die ontstaan vanuit wat moet. Ik krijg een idee om iets in elkaar te knutselen of te schilderen, begin wat in de tuin te wroeten, doelloos in huis te rommelen, krijg zin om te dansen en zingen of om een lekkere taart te bakken, gewoon omwille van het plezier van het bakken zelf. Het zijn activiteiten die me plezier bezorgen zonder planning, eisen of doel. Voor mij is dit de definitie van spelen. Ik heb ontdekt dat verveling en nietsdoen ruimte geven aan mijn speelse, creatieve geest. En dat spelen is iets wat me echt gelukkig kan maken. Het laat ideeën en activiteiten ontstaan die mijn ziel voeden en mijn batterijen opladen. Soms moet ik gewoon niet(s)-doen om mezelf weer echt te vinden.